Вікторыя Мароз – прадстаўніца маладзёжнага руху, што паспяхова дзейнічае  ў нашым раёне

Навучэнка трэцяга курса Столінскага аграрна-эканамічнага  каледжа Вікторыя Мароз – ініцыятыўная, актыўная, мэтанакіраваная прадстаўніца  маладзёжнага руху, што паспяхова дзейнічае  ў нашым раёне.

Вікторыя нарадзілася ў в. Велямічы. Ужо ў другім класе яе жыццё напоўнілася новымі падзеямі, прыемнымі ўражаннямі і яскравымі зменамі, дзякуючы яе безжурботнасці, весялосці, дабрыні і адкрытасці. Віка ўвесь час змяняла школьную сцэну на сцэну ў мясцовым Доме культуры, адно мерапрыемства на другое. Не магла яна сядзець без якіх-небудзь дзеянняў. Складвалася ўражанне, што нейкая дадатковая крыніца энергіі сілкуе яе.
Вікторыя наведвала гурток аматарскай творчасці пры Доме культуры, прымала ўдзел у канцэртных праграмах, выступала на раённых мерапрыемствах. Ці то прадэманстраваць аратарскае майстэрства, выразна прачытаць верш, ці то выступіць з дакладам, падрыхтаваць даследчую работу, ці то вынесці на суд журы свае творчыя здольнасці, прайсці іспыт на трываласць ведаў у нестандартнай форме – усё пад сілу навучэнцы. Але найбольш запомніўся дзяўчыне ўдзел у раённым конкурсе “Лідар года”, бо так, пэўна, не хвалявалася ніколі. Ды яшчэ і сапернікі ўсе годныя, таму нялёгка давялося ёй спаборнічаць з лепшымі вучнямі раёна, але задаволена, што заваявала чацвёртае месца.
З дзяцінства марыла стаць настаўнікам. Праўда, ужо ў старшых класах зразумела, што гэта вельмі цяжкая прафесія, бо ў наш час складана зацікавіць дзяцей, знайсці бяспройгрышны варыянт і спалучэнне ўсяго педагагічнага арсеналу, каб вучні не гублялі цікавасць да прадмета. На жыццёвым шляху яна сустрэла цудоўнага настаўніка матэматыкі Алену Паддубную, дзякуючы якой палюбіла лічбы і іх спалучэнні. Вікторыя ўдзячна настаўніку за трывалыя веды, ды і ўсяму педагагічнаму калектыву. Лічыць, што ёй пашанцавала вучыцца ў такіх вопытных людзей.
Жаданне працаваць з лічбамі прывяло Вікторыю ў Столінскі аграрна-эканамічны каледж. Будучы эканаміст і ў гэтай установе не сядзіць на месцы.
– Мне падабаецца актыўны лад жыцця, – падкрэслівае Вікторыя. – Таму, калі чую, што маладыя людзі пытаюць: “ А навошта нам гэта?”, не магу іх зразумець. Я яшчэ ў школе ўступіла ў БРСМ і задаволена гэтым. Няхай там, далей ад горада не такое вірлівае жыццё, а тут мы маем столькі розных магчымасцяў. Чаму б іх не выкарыстаць? Мы, моладзь, павінны адклікацца на тыя падзеі, якія адбываюцца вакол нас. Выказваць сваё меркаванне, выступаць з прапановамі, даказваць, што мы ёсць і будзем, бо ад нас залежыць заўтрашні дзень. Вельмі прыемна, што актывістаў у каледжы, горадзе, іншых населеных пунктах дастаткова. І разам мы можам зрабіць шмат карыснага.
Вікторыя – камандір валанцёрскага атрада “Добрае сэрца”. Яна ўдзельнічае ў рабоце студэнцкага атрада. Дзяўчына не абмінае ніводнага мерапрыемства, адзначае, што ўзначальваць валанцёрскі рух ва ўстанове не так лёгка, але кожная пастаўленая задача абавязкова выконваецца. У БРСМаўцаў адзін адказ: трэба – значыць трэба. Акцыі, грамадскія мерапрыемствы, праекты… Кожнае з іх – каб прынесці карысць, дапамагчы. І дзяўчыне гэта да душы, асабліва калі бачыць удзячныя вочы людзей, іх радасць і задавальненне.
Акрамя гэтага Вікторыя займаецца ў Клубе вясёлых і знаходлівых, удзяляе ўвагу гурткам па спецыяльнасці. У скарбонцы ўзнагарод – другое месца ў абласным этапе рэспубліканскага агляду-конкурсу “Арт-вакацыі”, у рэспубліканскім фестывалі-конкурсе “Лесвіца поспеху” ў складзе каманды ўвайшла ў тройку пераможцаў, шмат узнагарод дзяўчына мае ад РК ГА “БРСМ”.
Днямі яна прадстаўляла раён на міжнародным маладзёжным мерапрыемстве. Вікторыя разам з актывістам БРСМ з гімназіі Анастасіяй Шабунька ў складзе каманды ад вобласці накіраваліся ў Польшчу.
– Уражанні неймаверныя! – дзеліцца Вікторыя. – Мы ўдзельнічалі ў праекце “Культурна натхнёныя” разам з палякамі і немцамі. Спачатку было неяк няёмка: як мы будзем размаўляць, разумець адзін аднаго. Праз некалькі гадзін складвалася ўражанне, што знаёмы ўсё жыццё. Знаёмства з культурай, славутасцямі… Экскурсіі… Кожны новы дзень быў прысвечаны новай краіне. Усе дэлегацыі выступалі і знаёмілі ўдзельнікаў праекта са сваімі традыцыямі, абрадамі, музыкай, адметнасцямі і інш. Разам спявалі, гулялі ў нацыянальныя гульні, расказвалі вершы, глядзелі ролікі пра розныя краіны. Пасля з дашкольных устаноў нас наведалі каля 50 дзяцей і наша задача заключалася ў тым, каб арганізаваць іх вольны час. Усім усё спадабалася. Шкада было развітвацца з новымі сябрамі.
Для Вікторыі важнае значэнне маюць зносіны, пошук новага і цікавага. Яна як вандроўнік ідзе па жыцці і атрымлівае асалоду ад кожнага імгнення. Любіць падарожнічаць. Задаволена, што побач сям’я, якая разумее і падтрымлівае дзяўчыну. Лічыць сябе патрыётам. Вікторыя адчувае, што на малой радзіме ёсць людзі, якія вераць у яе, ухваляюць кожнае пачынанне. Вікторыя не пакідае сваю малую радзіму, таму кожныя выхадныя спяшаецца па сцяжынцы дзяцінства да самых родных людзей.
У будучыні збіраецца атрымаць вышэйшую адукацыю, уладкавацца на работу па спецыяльнасці і трымаць руку на пульсе ў маладзёжнай палітыцы. Моладзі Вікторыя жадае развіцця, дасягнення пастаўленых мэт і ўпэўненых крокаў наперад. Каб нашы бацькі, настаўнікі былі ўпэўнены ў тым, што мы здолеем вытрымаць выклік лёсу і ўкаранім шмат добрага, патрэбнага, на-дзённага.

Людміла
КАСПЯРОВІЧ
Фота аўтара