Счастье – в детях
25.04.2024
242
0
21.12.2021
649
0
У Столінскім раёне кваліфікацыю настаўнік-метадыст маюць толькі тры педагогі.
Нядаўна атэстацыю па гэтай катэгорыі атрымала Святлана Уладзіміраўна Вабішчэвіч – настаўнік беларускай мовы і літаратуры Столінскай дзяржаўнай гімназіі.
Настаўнік-метадыст – гэта кваліфікацыйная катэгорыя, якая прысвойваецца настаўніку, які мае прызнаны эфектыўны педагагічны
вопыт і з’яўляецца настаўнікам настаўнікаў, які спрыяе прафесій-наму росту сваіх калег.
Святлана Вабішчэвіч – настаўнік з 24-гадовым вопытам. Пачынала сваю прафесійную дзейнасць у сярэдніх школах г. Століна, а з 2001 года працуе ў гімназіі. Жанчына прызнаецца, што вельмі любіць і родную мову, і дзяцей, таму на рабоце яна зараджаецца толькі пазітыўнай энергіяй. Ад гэтага і мара – стаць прафесіяналам сваёй справы! Спачатку здала на другую катэгорыю, потым на першую – і так да настаўніка-метадыста.
Святлана Уладзіміраўна адзначае, што, падрыхтавацца, каб здаць кваліфікацыйны экзамен ёй у гэтым дапамагалі Лілія Адамаўна Заянчкоўская – намеснік дырэктара па вучэбна-метадычнай рабоце Столінскай гімназіі і супрацоўнікі Столінскага раённага вучэбна-метадычнага кабінета. Пад іх кіраўніцтвам настаўнік рыхтавала пісьмовыя работы і майстар-клас да экзамена.
– Шчыра кажучы, здаваць экзамен было цяжкавата. Гэта не проста – захацеў і паехаў атрымліваць кваліфікацыю. Падрыхтоўка займае тры гады. За гэты час патрэбна дастатковая колькасць публікацый, удзел у розных канферэнцыях і конкурсах, тэорыя, яшчэ і апісанне свайго вопыту. Вось тут вельмі прыкметна наша правінцыяльная аддаленасць ад цэнтра. Сталічныя маладыя настаўнікі больш актыўныя, у іх больш магчымасцяў развівацца, таму што ўсё ў крокавай даступнасці. Нам трошкі цяжэй, але хто добра працуе, той усяго дасягае.
Зараз, акрамя педагагічнай дзейнасці, Святлана Вабішчэвіч працуе над развіццём чытацкай пісьменнасці ў вучняў як па мове, так і па літаратуры. Па гэтай тэме публікуе свае матэрыялы ў «Настаўніцкай газеце» і часопісе «Беларуская мова і літаратура». Таксама настаўніца ідзе ў нагу з часам, таму ўдасканальвае свае веды ў інфармацыйных тэхналогіях.
Святлана Уладзіміраўна вельмі тонка падыходзіць да выхавання дзяцей. Больш за ўсё настаўнік любіць разважаць з вучнямі на розныя тэмы на занятках па літаратуры. Падкрэслівае, што кожнае слова, сказанае вучнем на беларускай мове, вельмі важна для яе.
– Святлана Уладзіміраўна, а на якой мове размаўляеце дома?
– Дома гаворым «па столінскі», – усміхаецца жанчына. – Але калі да мяне прыязджае ўнучак, абавязкова вучым новыя словы на беларускай мове. Унук так і кажа: «У меня одна бабушка и одна «бабуля». Ён ужо многа слоў ведае, як толькі прыязджае, адразу кажа: «Бабуля, хачу бульбу». Мяне радуе, што ён такі маленькі, а ўжо цікавіцца роднай мовай!
– Чаго больш у вашай прафесіі – радасці ці горычы?
– Толькі радасць! Для мяне галоўнае – падняцца да ўзроўню дзяцей. Я школьную праграму ведаю на памяць. Але ж размова не пра тое, як гэтую праграму разумею я, а пра тое, як яе ўспрымаюць дзеці. Таму заўсёды ўлічваю іх думкі і жаданні. Мяне здзіўляе, як дзеці абмяркоўваюць розныя тэмы. Зараз дзеці зусім іншыя, не такія, як некалі былі мы. Кожны раз я чую нешта новае – гэта цудоўна. Гэтая дзіцячая энергія, калі яны мне нешта расказваюць, запаўняе ўсю прастору вакол. Калі я слухаю сваіх вучняў, нібы сама вяртаюся ў іх узрост. Я разумею, што некаторым цяжка размаўляць на роднай мове, але яны спрабуюць, іншы раз дазваляю карыстацца перакладчыкам. Я заўсёды вучням кажу, што родную мову патрэбна ведаць. Таму веру, што з тым аптымізмам і верай у будучыню, якія ёсць у нашых дзяцей, наша мова не знікне.
– Вялікі дзякуй Вам за размову!
Надзея ГРЭЧКА
Фота аўтара
Обсуждение
Читайте также
Для отправки комментария Вам необходимо войти или зарегистрироваться.