Ветэран кааперацыі
Ветэран вайны і працы Ганна Канстанцінаўна Кавалеўская з Беражнога адзначыла сваё 95-годдзе.
Дом па цэнтральнай вуліцы аграгарадка Беражное колькі дзён назад можна было лёгка вызначыць па тым, як ля яго спыняліся адна за адной легкавушкі, з якіх выходзілі людзі з кветкамі і пакункамі падарункаў. А да таго з Расіі і розных месц раёна прыехалі яе тры дачкі і ўнук. Прычына была слушная: у гаспадыні юбілей.
Віншавалі юбілярку кіраўнікі райвыканкама і ўпраўлення па працы, занятасці і сацыяльнай абароне, уручылі Ганаровую грамату райвыканкама і ружы. Цёплыя словы і пажаданні здароўя і дабра выказалі былыя калегі-кааператары, кіраўніцтва Беражноўскага сельвыканкама і райсавета ветэранаў. Прыйшлі родныя і суседзі. Па тэлефоне прыходзілі віншаванні нават з-за мяжы ад унучак.
Па ўсім было відаць, што юбілярка – чалавек вядомы і заслужаны. У прыгожай сукенцы з белым карункавым каўнерыкам яна гасцінна сустракала ўсіх. І неяк не верылася, што за плячыма ў гэтай жанчыны такі доўгі і пачэсны шлях.
…Ганначка нарадзілася ў Беражным у сялянскай сям’і. У час панскай Польшчы скончыла сем класаў і працавала з бацькамі на ўласнай гаспадарцы. Калі пачалася вайна, уся сям’я пайшла ў партызаны. Дыслацыраваліся спачатку за Рублём, у Чырвоным Беразе, а потым, калі немцы падышлі зусім блізка, рушылі на Мерлінскія хутары. Жылі ў зямлянках у сямейным лагеры атрада імя Ракасоўскага.
Калі раён быў вызвалены ад фашыстаў, Ганну як адукаваную і адказную дзяўчыну паставілі прадаўцом у магазін. Гэта была звычайная сялянская хата, у адным з куткоў якой паставілі вялікую скрынку замест стала і прылаўка. І займалася яна тым, што прымала ад вяскоўцаў і вяла ўлік розных рэчаў для фронту. Прадаваць не было чаго. Потым ужо з’явіліся першыя тавары: запалкі, соль, газа.
У 1948 годзе ў Беражным адкрылі хату-чытальню. Загадчыцай стала Ганна, якая ўмела тактоўна ставіцца да кожнага малога і старога, тлумачыць стан спраў, чытаць газеты і даносіць іх сэнс да наведвальнікаў. Тым часам у вёсцы адкрываюць новы магазін, і яго загадчыцай становіцца Кавалеўская, якая мела ўжо сваю сям’ю і нарадзіла дзетак. З гэтага часу яе працоўнае жыццё будзе непарыўна звязана з кааператыўным гандлем у роднай вёсцы. Будуць мяняцца магазіны і кафэ, а яна для людзей застанецца ўзорам паважлівых адносін і адказнасці ў рабоце. Таму калі праз вёску цягнулі нітку нафтаправода “Дружба” і трэба было наладзіць работу па гандлёвым абслугоўванні нафтавікоў, звярнуліся да яе. І Ганна Канстанцінаўна пагадзілася. Набыла старое памяшканне аднаго з дамоў і арганізавала там галіновы гандаль, за што ёй былі ўдзячны.
За старанную і плённую работу ў спажывецкай кааперацыі раёна Кавалеўская была ўзнагароджана ў 1974 годзе ордэнам Кастрычніцкай Рэвалюцыі. У ветэрана працы шмат юбілейных медалёў, але іх ззянне ніколькі не змяніла характар жанчыны. Яна заставалася такой жа сціплай і сумленнай. Яе дочкі ў час сустрэчы ўспаміналі, як маці карала іх за дзіцячыя свавольствы, як для яе важна было, каб яны выраслі сапраўднымі людзьмі без падману і хлусні.
Калі прыйшоў час ісці на пенсію, Ганна Канстанцінаўна перайшла працаваць загадчыцай у посудавы ларок, каб быць з людзьмі, каб быць занятай і патрэбнай ім. У свае 95 яна выглядае маладжавай, цікавіцца навінамі аграгарадка і краіны, падзеямі ў свеце. Яна параўноўвае сённяшні дзень і свае пражытыя гады і радуецца станоўчым пераменам, міру на зямлі.
Валянціна МІРАНОВІЧ
Фота Людмілы КАСПЯРОВІЧ
