Да прафесіі настаўніка кожны з нас ставіцца з асаблівай павагай, бо не сакрэт, што яна самая галоўная. Цяжка ўявіць жыццё чалавецтва без іх – нашых шаноўных настаўнікаў. Настаўнік пачатковых класаў, хто ён?
Наталля Леўкавец – настаўнік і выхавацель, і псіхолаг, і маці, і проста добры чалавек. 19 гадоў выкладае ў Аздаміцкай сярэдняй школе. Мае вышэйшую кваліфікацыйную катэгорыю. За час сваёй працоўнай дзейнасці выпусціла пяць выпускаў таленавітых хлопчыкаў і дзяўчынак. У гэтым навучальным годзе набрала ўжо шосты.
Наталля нарадзілася і вырасла ў в. Аздамічы. Скончыла школу з залатым медалём. Паступіла і скончыла Брэсцкі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт. Наталля з дзяцінства ведала, што яна будзе настаўнікам. Прыкладам для яе была настаўніца хіміі і біялогіі – Валянціна Іванаўна Дзячэнка. Яна бачыла ў дзяўчынцы Наташы педагога, таму пры магчымасці ўцягвала ў гэтую прафесію.
– Яшчэ са школьнай лаўкі, на прыкладзе настаўнікаў Аздаміцкай школы, я была ўпэўнена, што настаўнікі – гэта людзі вельмі выхаваныя, тактычныя, прафесійна пісьменныя, адным словам – ідэальныя. Добра разумела, што педагогам не можа быць выпадковы чалавек! Бо ён – гэта ўзор для пераймання. Менавіта такім настаўнікам і мне хацелася стаць! Вучоба ва ўніверсітэце мне падабалася, таму скончыла яго з чырвоным дыпломам.
Яшчэ на першым курсе Наталля выйшла замуж за мясцовага хлопца і на трэцім курсе перайшла на завочнае навучанне. Уладкавалася на працу ў Мачульскую базавую школу. З таго моманту пачалася яе педагагічная дзейнасць, а гэта – 20 гадоў!
– Я з настальгіяй узгадваю сваё першае месца працы. Гэта не сакрэт, што ўніверсітэт дае толькі тэорыю, а практыку даводзіцца асвойваць на месцы. Напрыклад, як весці неабходную дакументацыю, але ў мяне былі выдатныя настаўнікі – Галіна Сідараўна Бабарыка, Пётр Гаўрылавіч Кірэчка і многія іншыя педагогі, а праз год я перавялася ў сваю родную школу, дзе працую дагэтуль. Мае педагогі сталі маімі калегамі і дапамаглі ў станаўленні мяне, як настаўніка.
У Наталлі Аляксееўны асаблівая прафесія. Менавіта першы настаўнік адкрывае для дзіцяці вялікі і незразумелы дарослы свет. Вучыць не толькі пісаць і чытаць, але дапамагае выхоўваць у кожным маленькім чалавеку станоўчыя маральныя якасці праз літаратуру, класныя і пазакласныя мерапрыемствы, калектыўную работу, а галоўнае – уласны прыклад, які быў і застаецца галоўным метадам выхавання дзяцей.
– Я штодня спрабую вучыць сваіх вучняў разумна ацэньваць розныя жыццёвыя сітуацыі, з якімі даводзіцца сустракацца. Імкнуся прывіць любоў да беларускай мовы. Тлумачу ім, што наш народ здолеў захаваць свае традыцыі, народныя звычаі, якія робяць нашу культуру самабытнай і непадобнай да іншых, таму і яны павінны захаваць тое, што дасталася нам ад продкаў.
Пагутарыўшы з Наталляй, зразумела, што яна не працуе – яна працай жыве, а гэтаму не вучаць ні ў адным універсітэце. Шматлікія дыпломы і граматы гавораць аб высокім прафесіяналізме настаўніка. Так, 23 жніўня 2023 года Наталля Леўкавец узнагароджана ганаровай граматай галоўнага ўпраўлення па адукацыі Брэсцкага аблвыканкама за шматгадовую добрасумленную працу ў сістэме адукацыі, дасягнутыя поспехі ў выхаванні падрастаючага пакалення.
У скарбонцы настаўніка дыплом 2 ступені ў абласным конкурсе «Сям’я і школа. Узаемадзеянне і супрацоўніцтва», у раёне быў дыплом 3 ступені. Дыплом 1 ступені ў рэспубліканскім конкурсе «Ландшафтны дызайн», дыплом 1 ступені ў раённым конкурсе «Маё дзіця – яркая асоба» ў намінацыі «У асяроддзі родных людзей». Дыплом 2 ступені ў раённым аглядзе-конкурсе кабінетаў пачатковых класаў. Дыплом 2 ступені ў майстар-класе «Адукацыйная галаваломка», дыплом 2 ступені ў раённым конкурсе «Перамогу шануем, герояў памятаем» і многія іншыя.
– Самая вялікая ўзнагарода для мяне за маю працу – гэта зацікаўленыя вочы вучняў на ўроках. Усімі сваімі радасцямі і нягодамі дзеці дзеляцца са мной. Трэба знайсці час усіх выслухаць і зразумець. І ў іх, такіх маленькіх, я таксама шмат чаму вучуся. Кожны дзень у школе не падобны да іншага. Дзеці, як лекі ад любой хваробы. А яшчэ з дзецьмі мы, настаўнікі, вечна маладыя.
Адпачывае Наталля Аляксееўна пасля працоўнага дня ў коле сваёй сям’і. З мужам выхоўваюць траіх дзяцей. Праўда, старэйшая дачка Марыя ўжо выбрала свой шлях і навучаецца ў педагагічным каледжы па спецыяльнасці «Настаўнік замежных моў». Так бы мовіць, пайшла па маміных слядах. Сын Мікіта ходзіць у школу. Чатырохгадовая Сафійка наведвае дзіцячы садок.
– Часам пасля працоўнага дня хочацца проста расслабіцца, пасядзець у цішыні, паглядзець фільм, пачытаць кнігу, але ў мяне ёсць сям’я, таму надаю ім час, займаюся падрыхтоўкай да новага вучэбнага дня. Шмат часу ўдзяляю і свайму прысядзібнаму ўчастку.
Паразважаўшы аб усім, Наталля Аляксееўна сказала, што яна – шчаслівы чалавек: у яе выдатная сям’я і любімая прафесія, а што яшчэ больш трэба.
Вольга СЕГЕН
