Прадстаўнікі ўлады наведалі Ганну Адамаўну Драпей з вёскі Сямігосцічы – маці загінуўшага ў Афганістане салдата

Напярэдадні Дня памяці воінаў-інтэрнацыяналістаў прадстаўнікі ўлады наведалі Ганну Адамаўну Драпей з вёскі Сямігосцічы – маці загінуўшага ў Афганістане салдата.
Кветкі, словы ўдзячнасці, падарункі… Ганна Адамаўна прымае іх, дзякуе, што не забываюць.
А вось яна ніяк не можа змірыцца з тым, што сына няма. Ён загінуў 8 жніўня 1986 года… Калона, у якой ехаў Мікалай, трапіла пад абстрэл. Ён дапамог тром вадзіцелям ліквідаваць пашкоджанні, адну машыну вывеў з-пад агню. Але, на жаль, сам загінуў, падарваўшыся на міне. Памёр на руках у таварышаў. Пахаваны Мікалай Драпей на радзіме ў вёсцы Сямігосцічы. Пасмяротна ўзнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі.
А здавалася, жыццё наперадзе. У 1984 годзе Мікалай скончыў Сямігосціцкую сярэднюю школу, пасля ДТСААФ у Пінску. Працаваў трактарыстам у калгасе «17 партз’езд». У 1985 годзе прызваны ў Савецкую Армію Столінскім РВК, накіраваны ў Афганістан.
Родныя даведаліся пра гэта, калі ён праходзіў вучэбку ў Фергане. Папрасіў іх не хвалявацца і паабяцаў, што вернецца…
– Пра тое, што наш Коля загінуў, нам сказалі раніцай, – успамінае сястра Зінаіда Пятроўна. – Я старэйшая за брата на 10 гадоў, таму гадавала яго з маленства. Як падрос, давяраў мне свае сакрэты, дасылаў пісьмы. І калі прыйшла жудасная навіна, я не магла знайсці сабе месца ад роспачы. Усё як у тумане, памятаю, як са слязьмі прасіла, каб адчынілі дамавіну… Ведаеце, столькі гадоў прайшло, а ў маім сэрцы ён жывы, толькі знаходзіцца недзе вельмі далёка. Мне так лягчэй.
Маці героя Ганне Адамаўне не стала задаваць ніякіх пытанняў. Навошта трывожыць 86-гадовую жанчыну, ёй і так давялося многа перажыць. Пажадалі здароўя і каб больш нагод было для радасці, чым для смутку.
Ганна МЕЛЬНІК
Фота аўтара