Работа настаўніка ніяк не абмяжоўваецца 45 мінутамі ўрока. Яна не праходзіць толькі ў сценах школы. Быць педагогам – гэта быць настаўнікам па жыцці.
У гэтым пераканана маладая настаўніца замежнай мовы Стружскай СШ Наталля Пашкевіч. Чацвёрты год работы ў сістэме адукацыі, а ў скарбонцы педагога ўжо значныя напрацоўкі, дасягненні і перамогі. Сярод апошніх – званне «Малады чалавек года ў галіне адукацыі і навукі».
– Калі мне паведамілі гэтую навіну, я зразумела, што мне патрэбна працаваць яшчэ лепш, з большай аддачай, удасканальвацца, ісці да новых вяршыняў і перамог, – гаворыць маладая настаўніца.
Наталля мясцовая. Нарадзілася ў Струзе. Вучылася ў гэтай жа школе і з дзяцінства ведала, што будзе настаўніцай. Свой уплыў на выбар будучай прафесіі дачкі пакінула мама – настаўніца беларускай мовы і літаратуры Вольга Іванаўна Мароз. Толькі не магла вызначыцца: настаўнікам якога прадмета стаць. І дзяўчынка прыглядалася да сваіх педагогаў, як яны вядуць урокі і на месцы каго яна б хацела быць. Наталля Уладзіміраўна Казуля адыграла таксама сваю ролю ў выбары прафесіі. Па яе прыкладзе Наталля стала настаўніцай англійскай мовы.
І пасля заканчэння школы стала студэнткай Брэсцкага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта. Факультэт замежных моў і даў магчымасць глыбока вывучыць не толькі англійскую, а і нямецкую мовы.
Ужо будучы практыканткай, на апошнім курсе ўніверсітэта яна выкладала замежную мову ў Варанёўскай школе, дзе на той час педагог пайшла ў дэкрэтны водпуск. Прыехала па размеркаванні на Століншчыну і пайшла працаваць зноў у Варанёўскую школу. Праз два гады вызвалілася месца ў роднай школе і яна перайшла туды. Зараз зноў працуе на дзве школы – у Стружскай і Варанёўскай, выкладаючы англійскую і нямецкую мовы.
Яна любіць сваю справу. Пераканана, што нават праз дзесяцігоддзі не здрадзіць ёй.
– Праз пяць гадоў я бачу сябе на гэтым жа месцы, але больш вопытным педагогам, які мае не другую, а ўжо першую катэгорыю, удасканальвае свае навыкі і веды, займаецца самаадукацыяй, любіць дзяцей, а выпускнікі ад шчырага сэрца дзякуюць за веды, атрыманыя на маіх уроках, – зазірае ў будучыню Наталля Дзмітрыеўна.
Працуючы ў роднай школе, з вялікай цеплынёй гаворыць пра сваіх настаўнікаў. У першую чаргу гэта яе класны кіраўнік Людміла Фёдараўна Наскевіч, якая не толькі вучыла па школьнай праграме, а і выхоўвала, дапамагала ў станаўленні.
Да кожнага ўрока Наталля Дзмітрыеўна старанна рыхтуецца, каб ён быў не проста перадачай ведаў, а цікавым, захапляльным, які прымусіць дзяцей хацець пашыраць свае веды па-за межамі праграмы. І яна дапамагае вучням па-за ўрокам. Другі год вядзе свой блог на пляцоўцы гугл-блогер, дзе збірае карысныя матэрыялы па англійскай мове. Там знаходзяцца мультымедыйныя падручнікі, якія дапаўняюць школьную праграму, лекцыі, канспекты. Вучань, прапусціўшы заняткі, можа зайсці туды і самастойна ўзяць патрэбную дадатковую інфармацыю. Яе група вучняў 8 «Б» класа працуе з блогам без выключэння. Таму там настаўнік выкладвае, напрыклад, відэа. Яго патрэбна паглядзець, а на ўроку ўжо ўся група будзе працаваць на яго аснове. Кліпы, спасылкі на інтэрнэт-трэнажоры, цікавыя відэасюжэты і многае іншае па пэўнай тэме размяшчаецца ў блогу.
Урокі яна праводзіць абавязкова з выкарыстаннем інфармацыйна-камунікатыўных тэхналогій. Вучні могуць чуць гаворку носьбітаў мовы, песні ў іх выкананні, робяць аўдзіраванне на аснове аўдыяфайлаў. Але разам з тым Наталля Пашкевіч пераканана, што ніякія сучасныя тэхналогіі не заменяць жывога слова настаўніка.
– Ацэньваю работу настаўніка, сваю работу: што я зраблю сёння, што дам дзецям зараз – такім будзе і наша будучыня, – кажа Наталля.
З узнагарод Наталлі Пашкевіч – перамога ў конкурсе «Малады педагог года», дыплом І ступені ў конкурсе метадычных напрацовак «Усё сэрцу міла на малой радзіме», дыпломы за тэатральныя пастаноўкі на англійскай мове, выступленні на канферэнцыях, перадача вопыту работы і іншае.
Вольнага часу ў педагога даволі мала. Бо яна з галавой акунулася ў настаўніцкую работу – праверка сшыткаў, падрыхтоўка да ўрокаў, вядзенне блога, а ў дадатак – конкурсы, канферэнцыі, даследаванні…
Але калі выдаецца вольная хвілінка, любіць займацца хенд мейдам. Сярод захапленняў скрапбукінг.
Любіць чытаць. У апошні час захапляецца творчасцю Джоджо Мойес. Яе «Да сустрэчы з табою» моцна ўсхвалявала Наталллю. З любімых кніг – «У вайны не жаночы твар» Святланы Алексіевіч. Навогул, яна любіць чытаць творы ваеннай тэматыкі, а таксама глядзець фільмы аб Вялікай Айчыннай вайне. Асаблівая роля адводзіцца гістарычным фільмам аб Вялікабрытаніі.
Па жыцці яна ідзе з дэвізам «Удасканальвай сябе – і ўсё, што ты будзеш рабіць, будзе дасканалым». І імкнецца цалкам адпавядаць яму.
Таццяна СЕГЕН
