Мая мара – журналістыка — Валерыя Балтуха – вучаніца 9 «Б» класа сярэдняй школы № 1 аг. Альшаны

Гэтую прафесію Валерыя Балтуха – вучаніца 9 «Б» класа сярэдняй школы № 1 аграгарадка Альшаны – выбрала для сябе ў будучыні, бо лічыць яе адной з самых цікавых і прэстыжных.
Як адзначаюць настаўнікі, здольнасці ў дзяўчыны ёсць. Яна камунікабельная, цудоўна спраўляецца з усімі заданнямі і паказвае добрыя вынікі ў валоданні мовамі. У гэтым годзе Валерыя Балтуха заняла другое месца ў раённай алімпіядзе па беларускай мове і трэцяе – па рускай мове. На добрым узроўні валодае англійскай мовай, бо разумее, што без яе зараз нікуды.
Па ўсіх астатніх прадметах у дзяўчыны таксама выдатныя адзнакі, таму яна з’яўляецца прэтэндэнткай на залаты медаль. Як прадстаўніца новага пакалення, Валерыя робіць першыя крокі ў журналістыцы ў інтэрнэтнай прасторы і вядзе свой блог у Інстаграме.
– Не сакрэт, што зараз моладзь даведваецца пра апошнія навіны дзякуючы інтэрнэт-рэсурсам. І ў гэтым ёсць свае плюсы: аператыўнасць інфармацыі, хуткасць доступу. Але ёсць і мінусы. Адзін з іх і самы галоўны, на мой погляд, гэта безліч усякіх фэйкаў, з дапамогай якіх пэўныя выданні ўздымаюць сабе вялікія рэйтынгі. Таму бывае цяжка высветліць, дзе праўда, а дзе хлусня. У святле апошніх па-дзей, калі ўвесь свет змагаецца з такой навалай, як каронавірус, гэта асабліва актуальна. Думаю, што кожны журналіст павінен несці адказнасць за кожнае слова.
– Валерыя, значыць, справядлівасць для цябе на першым месцы!
– Сапраўды так. Яшчэ я паважаю смелых людзей, якія не баяцца гаварыць праўду. Канешне, пакуль я не магу дакладна ведаць, як складзецца маё жыццё, але я б не хацела здрадзіць сваім прынцыпам.
– Калі ты выбіраеш такую прафесію, значыць, плануеш развітацца з родным аграгарадком?
– Вярнуцца я заўсёды паспею. Так кажуць і мае бацькі. А пакуль у кішэні маладосць, запал і імкненне, трэба спрабаваць свае сілы. Я не разумею людзей, якія загадзя адмаўляюцца ад сваіх жаданняў, маўляў, гэта складана. Але жыццё і дадзена, каб перамагаць перашкоды. Ёсць выказванне, што вучыцца трэба на чужых памылках, з якім я не цалкам згодна. Кожны чалавек індывідуальны і на адную і тую сітуацыю рэагуе па-рознаму. Мне больш даспадобы іншая прымаўка: людзей слухай, а свой розум май. Безумоўна, трэба прыслухоўвацца да парад, аналізаваць. Але выбар павінен быць толькі за табой. Тады не будзе на каго скардзіцца, хіба толькі на сябе. У мяне такое меркаванне.
– Валерыя, зараз працягваюцца вясновыя канікулы. Як іх праводзіш ты?
– Мая сям’я, як і большасць у Альшанах, займаецца вырошчваннем агародніны, таму мне ёсць чым заняцца. Да таго ж у мяне малодшая сястра і брат, якім тры і два гады адпаведна. А яшчэ з’явіўся час на мой любімы занятак – чытанне. Зараз чытаю «Повелитель мух» Уільяма Голдзінга. Кнігі я часцей за ўсё бяру ў свайго класнага кіраўніка Марыі Андрайчук. У будучыні хацела б напісаць сваю кнігу. Упэўнена, жыццё падкажа мне цікавы сюжэт.
Ганна
МЕЛЬНІК