Ведай нашых! Уперад – за марай

У гэтым годзе пяць юных спартсменаў Давыд-Гарадоцкай ДЮСШ сталі навучэнцамі Брэсцкага абласнога вучылішча алімпійскага рэзерву.
Сваіх двух падапечных перадаў у вучылішча трэнер па лёгкай атлетыцы Анатоль Пашкевіч. Ураджэнец Давыд-Гарадка Уладзіслаў Петравец і Маргарыта Сычэвіч з Хотамля былі вызначаны ў секцыю кідання кап’я.
Іван Ярмоліч з Альшан, Дар’я Кавальская з Церабяжова і Мікіта Ляшкевіч з Сямігосціч таксама гэты навучальны год пачалі ў Брэсце. Для перадачы ў вучылішча іх падрыхтаваў трэнер па дзюдо, двойчы «Малады чалавек года» Іван Сямейка. Трэба дадаць, што яны былі залічаны дзякуючы перамогам і прызавым месцам на афіцыйных спаборніцтвах.
Усе іспыты мінулі і нашы спартсмены абжываюцца на новым месцы. Як праходзіць працэс адаптацыі, пацікавілася ў Мікіты Ляшкевіча:
– Усё добра, новыя ўмовы спадабаліся. Я жыву ў адным пакоі разам з Іванам Ярмолічам, а ў суседнім два хлопцы з Баранавіч. Сістэма блочная, таму мы часта бачым адзін аднаго. Размяшчэнне зручнае, на трэніроўкі далёка дабірацца не трэба. Адзінае, да чаго пакуль цяжка звыкнуць, – гэта рэжым. Першая трэніроўка пачынаецца ў 7.30 і доўжыцца каля паўтары гадзіны. Далей мы снедаем і ідзём на заняткі. Дарэчы, тут намнога цяжэйшая вучэбная праграма, таму даводзіцца многа вучыць. Спадзяюся, хутка падцягнуся. У 15.00 – зноў трэніроўка. Дзве гадзіны мы на татамі, а таксама працуем над фізічным станам. Апошні прыём ежы ў 19.30, пазней нельга. Трэба дадаць, што чыпсы, газіраваныя напіткі, салодкасці і гэтак далей – пад забаронай. Калі знойдуць – забяруць. Карыстацца тэлефонам можна без абмежаванняў, але на гэта асабліва часу не хапае. У 23.00 наш куратар абходзіць усе пакоі, каб паглядзець, ці ўсё ў парадку. Магу сказаць, што з усімі пытаннямі смела можна звяртацца ў любы час.
– А ці не сумуеш па роднай школе, па вёсцы?
– Шчыра скажу, пакуль няма калі. З бацькамі пастаянна на сувязі. Сябры таксама цікавяцца. Гэта было маё рашэнне – паступаць у вучылішча, таму я не адступлю. А зараз усе свае сілы аддаю дзюдо. Першыя спабрніцтвы пройдуць у лістападзе. Хачу даказаць, што не здарма тут знаходжуся.
Жадаем поспехаў Мікіту і ўсім нашым спартыўным зорачкам. І няхай у будучыні яны ператворацца ў вялікія зоркі.
Ганна МЕЛЬНІК
Фота аўтара