Каровы — гэта стабільнасць!

Збоку здаецца, вясковае жыццё – экзотыка, але на самай справе вялікая праца. Прыдумаць заробак у маленькай вёсцы не так проста. Агароды і парнікі – справа прыбытковая, але не стабільная, а карова сям’ю заўсёды накорміць!
Менавіта так лічыць сям’я Брышчук-Клімавец з в. Лісовічы. Галаве сям’і Раману ўсяго 32 гады, а яго жонцы Марыі 31 – абодва працуюць у ААТ «Новая Прыпяць» і выхоўваюць трох сыноў, жывуць у доміку, які вылучыў ім калгас.
Худоба ў гэтай сям’і была заўсёды: карова, конь і іншая жыўнасць. Зараз на падворку з’явілася дзве каровы, праўда, каня зараз замянілі на мотаблок.
– Ад кароў ёсць і карысць, і выгада. Здаём малако на пункт прыёму, атрымліваем выручку. Другую карову бралі ў кошт зарплаты ў нашым калгасе. У цёплую пару года каровы на пашы, на зіму нарыхтоўваем корм: садзім на сваёй зямлі буракі, гарбузы, з сенам нам дапамагае калгас. Накарміць і падаіць дапамагаюць сыны. У нас ёсць свой даільны апарат, але, шчыра кажучы, мы ім мала карыстаемся. Летам, калі каровы даюць малако тры разы на дзень, доім прама на пашы, – распавядае маладая гаспадыня.
– Колькі малака вы звычайна здаяце?
– Заўсёды па-рознаму, гэта залежыць і ад сезона, і ад попыту. У нас часта купляюць малако нашы аднавяскоўцы. Здаіла карову, пераліла ў трохлітровы слоік, і хлопцы занясуць, куды трэба, так бы мовіць, з дастаўкай. Па тое, што застаецца, да нас прыязджае малаказборшчык і мы здаём – зараз гэта каля 30 літраў, летам, вядома, больш.
– Ці не плануеце завесці яшчэ кароў?
– Купляць пакуль не плануем, але калі пасля ацёлу будзе цялушачка, то вядома пакінем сабе.
Каб вяскоўцу выйсці на прыбытак ад кароў, патрэбны две важныя ўмовы. Па-першае, недарагая кармавая база, па-другое – магчымасць здаць малако на месцы. З другім у нас у раёне праблем няма, а з першым – выбар гаспадароў:
займацца сельскай гаспадаркай ці не. У любым выпадку каровы – гэта стабільнасць!
Надзея
ГРЭЧКА
Фота аўтара