На рабоце мы праводзім значную частку свайго жыцця. Таму вельмі важна правільна вызначыцца са сваёй прафесіяй.
Як гэта зрабіла Аксана Вабішчэвіч – галоўны заатэхнік ААТ «Палеская ніва», якая прызнана «Маладым чалавекам года» ў галіне сельскай гаспадаркі.
Разам з ёй трымаем шлях у Цераблічы, дзе знаходзіцца малочна-таварны комплекс «Пескі» – адзін з самых новых у нашым раёне, які адчынены ў гэтым годзе. Пакуль яшчэ не да канца добраўпарадкаваны, у бліжэйшы час паставяць агароджу. Затое на клумбах растуць некалькі гатункаў руж, петуній, туй і іншых раслін.
– Гэта нашы дзяўчаты пастараліся, – расказвае Аксана Якаўлеўна. – Усё ж прыемна, калі не толькі дома, а і на рабоце вока радуецца. Вось чакаем, калі зацвітуць нашы прыгажуні.
Нават такая дробязь сведчыць пра тое, што з прафесійным выбарам дзяўчына не памылілася. У сельскай гаспадарцы яна ў сям’і не першапраходзец. Маці Марыя многа гадоў працавала лабарантам на ферме. Прыкладам для Аксаны стаў і яе старэйшы брат Уладзімір, які зараз галоўны ветэрынарны ўрач па Мінскай вобласці. Таму ён для яе не проста родны чалавек, але і калега – часта сазвоньваюцца, каб абмеркаваць рабочыя справы.
Пасля заканчэння Веляміцкай сярэдняй школы ў 2008 годзе Аксана паступае ў Віцебскую ордэна «Знак Пашаны» дзяржаўную акадэмію ветэрынарнай медыцыны.
Вучоба прыносіла задавальненне, таму цудоўна скончыла ўстанову і вярнулася на Століншчыну. У яе быў выбар пайсці ці ў СВК «Рубельскі», ці ў СВК «Веляміцкі». Яна выбрала сваю гаспадарку і ўладкавалася на работу заатэхнікам-селекцыянерам.
Папрацаваўшы каля года, пайшла ў дэкрэтны водпуск і нарадзіла дачушку Марыю. За гэты час адбыліся значныя змены. Прайшла рэарганізацыя і гаспадарка была далучана да ААТ«Палеская ніва», куды Аксана вярнулася на сваё рабочае месца ў 2017 годзе. А яшчэ праз два гады была назначана галоўным заатэхнікам.
– Шчыра прызнаюся, вельмі хвалявалася, бо разумела, што гэта вялікая адказнасць. Удзячна дырэктару Аляксею Мікалаевічу Бародзічу, які не проста паверыў у мяне, а і падказваў першы час. Пакрысе я ўнікла ў справы і зараз у мяне ўсё пад кантролем. Да таго я адказная за нарыхтоўку кармоў, якая зараз вядзецца ў гаспадарцы. Кармы – гэта залог добрых надояў. Тут важна строга прытрымлівацца тэхналогіі, – кажа галоўны заатэхнік.
А яшчэ ў яе абавязкі ўваходзяць распрацоўка і ўкараненне навукова абгрунтаваных сістэм жывёлагадоўлі, якія забяспечваюць павелічэнне вытворчасці прадукцыі, зніжэнне сабекошту, павышэнне яе якасці і эфектыўнасці галіны. Таксама галоўны заатэхнік арганізуе мерапрыемствы па паляпшэнні ўзнаўлення статка, павышэнні прадукцыйнасці жывёлы, павелічэнні выхаду маладняку, кармленні і доглядзе жывёлы, рацыянальным выкарыстанні пашы i кармавых угоддзяў. Сумесна з ветэрынарнай службай прымае ўдзел у складанні плана ветэрынарна-прафілактычных мерапрыемстваў. Распрацоўвае прапановы па вытворча-эканамічных сувязях з іншымі гаспадаркамі. Ажыццяўляе сумесна з агранамічнай службай і кіраўнікамі падраздзяленняў мерапрыемствы па ўмацаванні кармавой базы. Кіруе селекцыйна-племянной работай па вывядзенні высокапрадуктыўных жывёл. Арганізуе правядзенне кантрольных доек і аналізаў па вызначэнні тлустасці, шчыльнасці, кіслотнасці і чысціні малака. Удзельнічае ў складанні заявак на набыццё абсталявання, запасных частак, рамонтных матэрыялаў і інш.
Трэба дадаць, што ААТ «Палеская ніва» – адна з самых буйных гаспадарак раёна. На яе балансе 11 фермаў з агульным пагалоўем статка 9580 галоў і адзін конезавод, на якім утрымліваецца 180 коней.
– Конезаводам займаецца галоўны заатэхнік Марына Юр’еўна Ярмоліч – вельмі дасведчаны спецыяліст, у якой я многаму вучуся, – гаворыць Аксана. – Але мы таксама вырашаем шмат пытанняў, што тычацца развіцця галіны. Увогуле я вельмі люблю вучыцца. І калі не разумею штосьці, не буду хаваць, спытаю яшчэ раз. На мой погляд, прызнаваць свае памылкі – гэта значыць рухацца наперад.
– Вы занялі пасаду галоўнага заатэхніка ў даволі маладым узросце. Як да гэтага паставіліся работнікі?
– Першы час, канешне, прыглядаліся. Але я ніколі не паказвала, што вышэй і гэтак далей. Увогуле лічу, што не трэба шкадаваць пахвалы, трэба цаніць людзей, тады і яны будуць з павагай ставіцца да цябе. Як гаворыцца, добрае слова цуды творыць. Да мяне звяртаюцца з пытаннямі і даглядчыкі, і даяркі, ды і ўсе, хто працуе ў жывёлагадоўлі. Я заўсёды рада дапамагчы, калі гэта ў маіх сілах. Адзінае, што не прымальна для мяне, гэта халатнасць і невыкананне сваіх прамых абавязкаў. А яшчэ проста цярпець не магу хлусні. Давер – рэч вельмі дарагая, таму я ніколі не паўтараю па два разы. Калі чалавек не зацікаўлены ў сваёй рабоце, ніхто яго трымаць не будзе. Бо эфектыўнасць работы залежыць ад кожнага работніка. Дысцыпліна павінна быць. Зараз у планах выйсці на 50 тон малака ў суткі, а пакуль мы доім 44 тоны. Гатунак малака – толькі экстра. Такога выніку дасягнуць складана, але магчыма. Гэта агульная заслуга ўсяго калектыву – ад даглядчыкаў да слесараў. Усе яны вялікія малайцы, на сваіх месцах людзі знаходзяцца. Дарэчы, на ферме ў Велямічах працуе мой бацька, а мой брат Мікалай – вадзіцелем. Так што ААТ «Палеская ніва» – гэта наш другі дом.
– Вы амаль штодня на рабоце. А калі ж адпачываеце? – пытаю дзяўчыну.
– Ведаеце, калі работа прыносіць задавальненне, то і вострай неабходнасці ў адпачынку няма. Я не магу сядзець без справы, таму ляжаць на канапе перад тэлевізарам – гэта дакладна не пра мяне. Лепш заскочу на некалькі хвілін на фермы, упэўнюся, што ўсё добра.
Калі ж дома ёсць нейкая работа, то бяру выхадны. Што тычыцца мора, то я туды не рвуся, бо не пераношу спёку. Мне лепш, як холадна. Увесь свой вольны час я ўдзяляю сваёй дачушцы, якая пойдзе ў першы клас. Часта наведваем з ёй наш конезавод. Маша, дарэчы, таксама вельмі любіць жывёл. Хто ведае, можа і яна пойдзе па маёй прафесійнай сцежцы, – усміхаецца Аксана.
Ганна МЕЛЬНІК
