ЧАЛАВЕК СПРАВЫ: ХЛЕБ З ДУШОЙ ПЯЧЭЦЦА

Каб зранку хлеб з’явіўся на прылаўках у магазіне, работнікі хлебазаводаў пякуць яго ўначы. І адпачыць ні на хвіліну нельга, паколькі гэты працэс няспынны. Пра гэта і пра многае іншае мне расказала майстар-пекар філіяла ААТ “Берасцейскі пекар” Давыд-Гарадоцкага хлебазавода Таццяна Шэпка.
Дамовіліся пра сустрэчу, калі яна прыйшла працаваць у начную змену, якая пачынаецца якраз у поўнач і працягваецца да 8 гадзін раніцы. І так тры ночы запар, потым адзін дзень адпачынку, і пачынаюцца дзённыя змены, якія доўжацца з 8 да 16 гадзін. Але Таццяне Уладзіміраўне не звыкаць да такога графіку, паколькі працуе яна на хлебазаводзе без малога 30 гадоў.
Сваю прафесію выбрала яшчэ ў юнацтве і вельмі задаволена, бо яна стала і яе прызваннем. Скончыўшы 8 класаў Сямігосціцкай сярэдняй школы, паступіла ў Жыткавіцкае прафесійнае вучылішча і атрымала спецыяльнасць лабаранта хіміка-бактэрыялагічных аналізаў. Пасля заканчэння ўстановы год працавала на Столінскім масласырзаводзе.
Неяк сяброўка Наталля прачытала ў раённай газеце аб’яву, што на Давыд-Гарадоцкі хлебазавод патрэбны рабочыя, і прапанавала Таццяне прыехаць працаваць сюды – усё ж бліжэй дадому. Таццяна згадзілася і прыкіпела да гэтага месца сэрцам. Спачатку была проста пекарам, цеставодам, дражджаводам, а потым стала майстарам-пекарам і зараз свой вопыт перадае маладым спецыялістам.
Нельга нават палічыць, колькі за гэты час булачак, батонаў, боханаў чорнага хлеба, пячэння і іншых мучных прысмакаў спякла Таццяна Уладзіміраўна. Але відаць толькі адно: чалавек любіць сваю работу. У час экскурсіі, якую ветліва правяла для мяне мая суразмоўца, я ўпершыню пабачыла, колькі трэба работы перад тым, як хлеб духмяны і гарачы вывезуць з печы. Спачатку патрэбна прыгатаваць рошчыну – вадкую закваску для цеста, якая складаецца з дражджэй і мукі. Гатовую рошчыну зліваюць у дзяжу – вялікую перасовачную чашу. Па рэцэпце спецыялісты дадаюць у рошчыну неабходныя інгрэдыенты, вага якіх правяраецца на электронных вагах з дакладнасцю да аднаго грама. Далей дзяжу падвозяць пад цестамясілку. Правільны замес і перапрацоўка кампанентаў з’яўляецца залогам прыгожага знешняга выгляду хлеба пасля яго выпякання. Атрыманае цеста, у залежнасці ад гатунку, стаіць яшчэ ад 14 да 28 гадзін. Пры нізкай тэмпературы ў ім адбываецца натуральны працэс ферментацыі, яно спее, узбагачаецца смакам і пахам.
Далей пачынаецца дзяленне і фармоўка цеста. Менавіта на гэтай стадыі і вызначаецца вага будучага вырабу. Пасля таго як цеста падзялілі, яму трэба даць адляжацца. Цеста выкладваюць з форм на пасадчык або бляху, робяць надрэзы ці змазваюць і адпраўляюць у ратацыйную печ.
А адтуль свежаспечаны хлеб трапляе на кантэйнеры, едзе на склад, з якога яго грузяць у машыны на адвозку.
У другім цэху дзяўчаты кладуць на вялікія бляхі булачкі: з макам, з тварагом, з варэннем і іншымі начынкамі. А там пячэнне, якое даўно заваявала прызнанне пакупнікоў, вязуць ужо з печы. А вакол жанчыны, у тым ліку Таццяна, такія… стройныя. Не стрымалася і спытала:
– Ну адкажыце, як вам удаецца захоўваць такія фігуры, калі вакол столькі духмянай спакусы?
– А мы ўжо даўно звыклі да гэтага паху, для нас гэта проста мучныя вырабы, – усміхаецца Таццяна. – У пякарскай справе трэба строга прытрымлівацца рэцэптуры. Напрыклад, батон ці чорны хлеб мы пячэм ужо дзесяцігоддзямі, і рукі ўжо самі бяруць неабходныя інгрэдыенты. Але ж мы не стаім на месцы і пастаянна пашыраем асартымент. З’яўляюцца новыя гатункі хлеба і булачак. Сярод самых папулярных вырабаў булачкі “Смакавінка”, “Хвілінка”, “Вітая з цукрам”, хлеб “Гусляр”, “Манастырскі”, “Сударь”, “Самоцветик”, “Веселее вместе”, хала “Затейница” (Таццяна паказвае мне спіс). У нас абсалютна ўсе натуральныя інгрэдыенты, ніякай “хіміі”. Таму людзі задаволены якасцю нашай прадукцыі. Акрамя Столінскага раёна, наша кандытарская прадукцыя прадаецца ў магазінах Жыткавіцкага, Пінскага раёнаў і нават Гродна.
Дарэчы, у гэтым годзе мы сталі выпускаць мучныя саладосці з глазурай “Полесские вкусняшки”, “Карамболь”, “Жемчужное”, “Сладкая встреча”, для вырабу якога набылі сучаснае абсталяванне.
Аўтарытэт Таццяны Шэпка на заводзе..неаспрэчны. Яе вопыт і прафесіяналізм на вагу золата ў кіраўніцтва. У пацвярджэнне гэтага – Падзяка за ўзорнае выкананне працоўных абавязкаў, вялікі асабісты ўклад у развіццё прадпрыемства з нагоды Дня работнікаў сельскай гаспадаркі і перапрацоўчай прамысловасці.
Дома Таццяна – цудоўная жонка і маці. Муж Іван працуе на Давыд-Гарадоцкім электрамеханічным заво-дзе слесарам. У дзявяты клас ходзіць сын Арцём, якім не нарадуецца маці.
– Цікава, а дома булачкі ці іншыя мучныя прысмакі выпякаеце?
– Толькі хіба блінчыкі, маннік часам. А так у мяне мужчыны, больш мясныя стравы любяць, – усміхаецца мая субяседніца.
У вольны час ад работы Таццяна аддае перавагу… сну. І гэта не дзіўна, улічваючы яе графік. А яшчэ любіць паглядзець які-небудзь фільм мінулых гадоў. А потым зноў спяшаецца на работу, на якой займаецца вельмі важнай справай для ўсіх нас: пячэ яго вялікасць хлеб.
Ганна МЕЛЬНІК
Фота аўтара