Лечаць не толькі таблеткі…
Марыя Пінчук 50 гадоў працуе фармацэўтам, 48 з іх – у аптэцы аг. Струга.
Малая радзіма Марыі Васільеўны – Давыд-Гарадок. З дзяцінства марыла працаваць фармацэўтам. Памятае, як прыходзіла з маці ў аптэку і была ў захапленні ад каробачак і шкляначак, якія там знаходзіліся. Прыцягвалі дзяўчынку лекавыя сродкі, тое, як іх гатавалі. Пасля школы паступіла ў Магілёўскі фармацэўтычны тэхнікум.
Пасля заканчэння размеркавалі на Століншчыну. Гэта было ў 1969 годзе. Два гады працавала ў Столінскай цэнтральнай аптэцы падменным работнікам. А ў лютым 1971 года накіравалі ў Стругу, дзе адчынілі аптэку. Тут жанчына і дагэтуль працуе.
Памятае той час, калі яшчэ не было маста да Стругі цераз раку. Дастаўлялі лекі рознымі спосабамі, часцей на лодцы. Хвалявалася і перажывала маладая фармацэўт, каб цэлымі і не пашкоджанымі яны паступалі ў аптэку. Калі ў 1979 годзе было вялікае навадненне, нават задзейнічалі верталёт для забеспячэння насельніцтва неабходнымі прэпаратамі.
Без перабольшання ўсе жыхары ў аграгарадку ведаюць Марыю Васільеўну і называюць ласкава “Наша Машачка.” Рысы яе характару – дабрыня і ўважлівыя адносіны да кожнага чалавека. Жанчына кажа, што гэта перадалося ад бацькоў.
Наведвальнікі ўпэўнены, не толькі таблеткі дапамагаюць змагацца з хваробамі, а і добрыя словы, падтрымка. Ды і сама фармацэўт за гэты час добра пазнаёмілася з мясцовымі жыхарамі, ведае нюансы здароўя кожнага. Знайсці агульную мову, даць правільную рэкамендацыю – галоўныя задачы супрацоўніка “дома” таблетак, што і стараецца рабіць кожны дзень Марыя Пінчук.
У аптэцы адпускаюць лекі на вёскі Альманы, Варані, Узляжжа. Цесна супрацоўнічаюць з урачом агульнай практыкі Стружскай амбулаторыі Марыяй Палешка. Спрасціў работу камп’ютар. З яго выкарыстаннем з’явіліся новыя магчымасці. Не складае ніякай цяжкасці паглядзець, у якой аптэцы ёсць неабходны прэпарат. Бывае, на парозе аптэкі з’яўляюцца жыхары райцэнтра: “Нам падказалі, што “нашы” таблеткі ёсць у вас…”.
Што тычыцца прэпаратаў, то часцей пытаюць лекі для падтрымкі кішэчна-стаўнікавага тракту, нармалізацыі ціску, “сардэчныя” таблеткі. Маладыя маці часта заходзяць: набываюць неабходнае для сваіх дзетак. Да трох гадоў па льготных рэцэптах забіраюць лекі. Але ўсё ж большасць наведвальнікаў – пажылога ўзросту. Не толькі набыць патрэбнае, а і параіцца, атрымаць словы падтрымкі.
Бывае пажылыя, нямоглыя жыхары тэлефануюць: “Васільеўна, можа будзеце ісці ў бок пошты, прынясіце мае лекі”. Не адмаўляе, бо разумее, як да месца такая дапамога.
Цікавы факт у біяграфіі Марыі Пінчук: яе дачка і ўнук працягнулі аптэкарскую справу. Дачка Святлана – загадчыца аптэкі ў Рэчыцы, унук Віталій – студэнт фармацэўтычнага факультэта. Гэта надзвычай прыемна для Марыі Васільеўны. Другая дачка Алена жыве ў Гомелі. Радасць Марыі Пінчук – трое ўнукаў і адна ўнучка.
Задаю пытанне пра вольны час, Марыя Васільеўна задумваецца: а ці ёсць ён? Калі ёсць хвіліна, працуе ў агародзе.
Раней добра і многа спявала, выступала ў канцэртных праграмах у мясцовым Доме культуры. Выступала і ў складзе калектыву, і сольна. Зараз у нядзелю і на святы наведвае храм, дзе спявае ў царкоўным хоры.
Святлана МАРОЗ
Фота аўтара
