Хлебныя нівы ААТ «Новая Прыпяць» традыцыйна радуюць шчодрымі ўраджаямі, а механізатары старой загартоўкі – як кажуць «олд скул» – ахвотна дзеляцца з моладдзю прафесійным вопытам. Таму маладыя хутка дадаюць у майстэрстве і паступова выходзяць на лідзіруючыя пазіцыі. Адзін з такіх – маладых і перспектыўных – камбайнер Арцём Свяжоў з Давыд-Гарадка.
Для 22-гадовага камбайнера цяперашняя ўборачная кампанія – толькі другая па ліку. Але першая паўнавартасная. І адразу малады чалавек апынуўся сярод лідараў.
– Колас у нас, нягледзячы на ўсе катаклізмы, урадзіўся шчодрым, таму перад намі стаяла задача прыбраць яго як мага хутчэй і без страт, – гаворыць Арцём. – Ці атрымалася ў нас гэта зрабіць? Думаю, што так. Рэкордны намалот у гісторыі нашай гаспадаркі – 15,6 тысячы тон – гаворыць сам за сябе. Летась я толькі далучыўся да жніва, праверыў свае сілы і здольнасці. А ў гэтым годзе ўдзельнічаў з першага і да апошняга дня. Асабісты вынік Арцёма – 1 176 тон збожжа на васьмігадовым камбайне «КЗС-1218»!
Канешне, былі ўмовы, калі без страт сабраць ураджай было фізічна немагчыма. І аб гэтым Арцём узгадвае з асаблівым болем. Па яго інтанацыі і вачах было відаць, што ён перажывае душой:
– Заязджаеш у поле з пшаніцай, глядзіш на гэты наліты вялікі колас, які нельга падняць жаткай… І сэрца крывёю абліваецца, – гаворыць хлопец. – У такі час хочацца выбрацца з кабіны, узяць якія вілы ці граблі і рукамі закідаць у жатку. Але ты разумееш, што не можаш гэтага зрабіць, таму што страціць можна ў разы больш, таму што на гарызонце «намалявалася» чарговая хмара. І ты спяшаешся, свядома губляеш умоўны кілаграм збожжа, каб выратаваць дзесяць, а то і дваццаць кілаграмаў.
Надвор’е сёлета па словах Свяжова – той яшчэ квэст!
– Глядзіш ранкам у неба – ні воблачка навокал. Радуешся, з песняй едзеш на камбайне ў поле. Толькі-толькі намалаціў першы бункер – ужо неба пачынае зацягвацца. А ў абед і першыя кроплі ўпалі. Ну, глядзім, што ўбіраць яшчэ можна. А потым з нябёсаў пачынае ліць бы з вядра. Атрымліваецца, што выехаў у поле марна. А хацелася, канешне, працаваць да позняга вечара, калі ўпадзе першая раса.
Арцём прызнаўся, што па вяртанні дадому фізічна выматаны, затое душа спявае, паколькі выклаўся па поўнай і зрабіў усё, што ад цябе залежыць.
– Зладжаны калектыў, таварыства і падтрымка – гэта вельмі важна. Усё ёсць у нашай гаспадарцы. Тут стараюцца дапамагаць адзін аднаму ў любых сітуацыях, паколькі ўсе разумеюць, што працуюць на агульны вынік.
Работы ў ААТ «Новая Прыпяць» хапае заўсёды. На працу Арцём стабільна прыходзіць каля сямі гадзін раніцы і спачатку правярае працаздольнасць тэхнікі – штодзённыя рытуалы кожнага камбайнера і трактарыста.
– Далей застаецца толькі чакаць каманды «па конях!»
На пытанне аб матывацыі Арцём Свяжоў адказаў проста і без пафасу:
– Дадатковая матывацыя тут не патрэбная – я проста люблю сваю працу.
– Поспехаў табе, Арцём. Да сустрэчы на «Дажынках»!
Аляксандр НІКІФАРЭНКА
Фота аўтара
